ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ


Τη θλιμμένη Νύχτα της αγίας και Μεγάλης Πέμπτης (Πέφτης) διαβάζονται, όπως ξέρουμε, τα δώδεκα Βαγγέλια. Και μετά γίνεται η δραματική τελετή της Σταύρωσης μέσα σε ατμόσφαιρα κατανυκτική. Τέτοια ατμόσφαιρα, που η συγκίνηση της λαϊκής ψυχής για το θείο δράμα φτάνει ως τ’ απακορύφωμα της. Γυναίκες κάθε ηλικίας: γριές, μεσόκοπες και πιο πολύ νια κορίτσια - οι Βιβλικές παρθένες - διανυχτερεύουν στην (α) κκλησιά.. όπου, όπως λένε στα χωριά μας της Βόρειος Εύβοιας “Φύλαγαν και μοιριολόγαγαν τον Χριστό.” Και η εκδήλωση αυτή της Μεγάλης Πέμπτης προς Μ. Παρασκευή δεν είναι διαφορετική απ’ εκείνη, που κάνουν οι χωριανοί μας, για κάθε προσφιλές τους λείψανο. Κι εδώ η αποθέωση του πόνου και ο απόηχος της θλίψης παραμένουν διάχυτοι σ’ όλο το ημερονύχτιο.

Αλλά η ελπίδα της λύτρωσης για τη γρήγορη έλευση της Ανάστασης δεν καταρρέει, μηδέ χάνεται. Ωστόσο, απ’ τα μεσάνυχτα κι ύστερα της Μεγάλης Πέμπτης, ο πόνος σα να έρχεται πιο σιμά στη σκέψη. Και οι γυναίκες που φυλάνε τον εν Τάφω Χριστό λένε τραγουδιστά και με κατάνυξη τα Πάθη του Χριστού ή το Μοιριολόγι της Παναγιάς. Καταχωρούμε παρά κάτω “Δημοτικά τραγούδια”, που αναφέρονται στα Πάθη του Κυρίου. Προέρχονται απ’ την περιοχή Αγίας ΄Αννας. Το ένα άδεται στο χωριό Αμέλαντες και το άλλο στο Χωριά Γαλατσώνα. Και το τρίτο στην πολίχνη μας, Αγία ΄Αννα. Τα δυο φέρουν τον τίτλο ‘‘’Άσματα” του Επιταφίου, και είναι από το αρχείο του αείμνηστου λαογράφου Μήτσου Χρ. Σέττα. Το τρίτο της Αγίας Αννας είναι το αυθεντικό Μοιριολόγι της Παναγιάς.

Της Μεγάλης εβδομάδας Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μέρα.

Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.

Μεγάλη Τετράδη, μεγάλο σκοτάδι.

Μεγάλη Πέφτη. δάκρυο πέφτει.

Μεγάλη Παρασκευή, θλίψη πολλή.

Μεγάλο Σαββάτο, Χαρές γιομάτο.

Μεγάλη λαμπρή, Χάσκα μούκα, αυγό κι αρνί